Σκοπὸς τοῦ ἰστολογίου

Ἀγαπητοὶ χριστιανοί, χαίρετε!

        Δυστυχῶς, ἐδῶ καὶ χρόνια, στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει εἰσέλθει μία ἐπικίνδυνη αἵρεση. Ἡ αἵρεση αὐτὴ σχετικοποιεῖ τὴν ἀλήθεια, διαβρώνει τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας καί «καταργεῖ» ἄρθρο τοῦ «Συμβόλου τῆς Πίστεως» ―στὸ ὁποῖο ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας «… εἰς Μίαν, Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν»― ἀναγνωρίζοντας ἐκκλησιαστικὴ ὑπόσταση στὶς ἑτερόδοξες ὁμολογίες.  Ἀλλὰ δὲν σταματᾶ ἐκεῖ. Προχωρώντας ἀκόμη περισσότερο, δὲν ἀποδέχεται τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Κύριός μας εἶναι ὁ μοναδικὸς Σωτήρας τοῦ κόσμου καὶ, κατὰ συνέπεια, ὅτι δὲν παρέχουν σωτηρία οἱ ἄλλες θρησκεῖες! Τὸ ὄνομα αὐτῆς τῆς αἵρεσης εἶναι «Οἰκουμενισμός».

         Ἀγωνιστὲς ἐπίσκοποι, σοφοὶ καὶ θεοφόροι ἅγιοι γέροντες καὶ ἀσκητές, ἔχουν χαρακτηρίσει τὴν αἵρεση αὐτὴ ὡς «φοβερὴ» καὶ «δόλια αἵρεση», «τὴν χειρότερη αἵρεση ποὺ ἐμφανίστηκε ποτέ», ὡς «αἵρεση – πρόδρομο τῆς (ἀναμενόμενης) δικτατορίας τοῦ Ἀντιχρίστου», γιατί ὁδηγεῖ πρὸς μία παγκόσμια ἐνιαία θρησκεία.

       Τὸ γεγονὸς ὅτι φορεῖς αὐτῆς τῆς σύγχρονης αἵρεσης εἶναι ὑψηλὰ ἱστάμενα πρόσωπα στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, Καθηγητὲς Πανεπιστημίου θεολογίας, ἀρχιερεῖς, ἀκόμη καὶ ἀρχιεπίσκοποι καὶ πατριάρχες, ἔχει ὡς συνέπεια τὴν ἐπικράτηση ἑνὸς κλίματος φόβου καὶ σιωπῆς στὴν Ἐκκλησία μας.

          Στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐλάχιστοι μητροπολίτες εἶναι Οἰκουμενιστές. Ὡστόσο, οἱ ὑπόλοιποι, εἴτε ἐπειδὴ ὑποτιμοῦν τή σοβαρότητα τού ζητήματος, εἴτε γιατί ἀδιαφοροῦν, εἴτε γιατί φοβοῦνται μήπως χάσουν τὸ θρόνο τους, ἀδρανοῦν καὶ δὲν ἀγωνίζονται ἐναντίον τῆς οἰκουμενιστικῆς ἀσέβειας. Αὐτὴ ἡ παθητικὴ στάση τῶν ἐπισκόπων μας ἔχει ἐξαπλώσει τὴ «συνομωσία τῆς σιωπῆς» πρὸς τὰ κάτω· πρὸς τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς μοναχούς μας. Σχεδὸν κανεὶς τους δὲν τολμᾶ νὰ μιλήσει, κανεὶς δὲν διαμαρτύρεται. Ὡς καὶ ἡ λέξη «Οἰκουμενισμὸς» εἶναι ἀπαγορευμένη καὶ ὑφίσταται λογοκρισία ἀκόμη καὶ στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ραδιοφωνικοὺς καὶ τηλεοπτικοὺς σταθμούς!  Ἔτσι, ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ παραμένει στὸ σκοτάδι, ἐδῶ καὶ χρόνια! Καὶ φυσικὰ αὐτὴ ἡ πραγματικότητα εὐνοεῖ ἀφάνταστα τὴν αἵρεση ἡ ὁποία προελαύνει ἀνενόχλητη. Ὁ λαὸς βλέπει, ἀπὸ τηλεοράσεως, «ὀρθοδόξους» ἀρχιερεῖς νὰ συμπροσεύχονται καὶ νὰ συλλειτουργοῦν μὲ αἱρεσιάρχες, νὰ τοὺς τιμοῦν καὶ νὰ τοὺς ἐγκωμιάζουν, σὰν νὰ ἦταν ὀρθόδοξοι, καὶ τὰ θεωρεῖ ὂλ’ αὐτά, πλέον, φυσιολογικά, ἀφοῦ δὲν βρίσκεται κενένας νὰ τοῦ πεῖ τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ διαμαρτυρηθεῖ γιὰ ὅσα γίνονται! Ἀποτέλεσμα: ἡ ἄμβλυνση τοῦ ὀρθόδοξου αἰσθητηρίου τοῦ πιστοῦ λαοῦ. 

       Οἱ Οἰκουμενιστές, βλέποντας ὅτι δὲν ἔχουν νὰ φοβηθοῦν τίποτα, ἔχουν ἀποθρασυνθεῖ ἐντελῶς· κηρύττουν, ξεδιάντροπα, τὶς κακοδοξίες τους, γυμνῄ τὴ κεφαλῄ καὶ ἐργάζονται ἀδιάκοπα καὶ μεθοδικὰ γιὰ τὴν ἐξάπλωση τῆς αἵρεσης. Ἤδη οἱ δύο θεολογικές μας σχολὲς ἔχουν ἀλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὸν ἀναπαράγουν, ἐπανδρώνοντας τὰ σχολεῖα μας μὲ «μοντέρνους» θεολόγους οἰκουμενιστικὴς κοπῆς. Καί σὰν νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, στὶς ἡμέρες μας, ἐπιχειρεῖται ἡ ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῶν βιβλίων καὶ τῶν προγραμμάτων σπουδῶν του, ἀπὸ ὁμολογιακὸ σὲ θρησκειολογικὸ – οἰκουμενιστικό, στὰ δημοτικά, τὰ γυμνάσια καὶ τὰ λύκεια!  Ἀλλά, ὡς ἐδῶ καὶ μὴ παρέκει! Δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέψουμε στοὺς Οἰκουμενιστὲς νὰ κάνουν πλύση ἐγκεφάλου στὰ παιδιά μας. Ὀφείλουμε νὰ ἀντιδράσουμε, νὰ διαμαρτυρηθοῦμε καί, προπαντός, νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς ἀδελφούς μας χριστιανοὺς ποὺ δὲν γνωρίζουν. Ἔχουμε καθῆκον νὰ μιλήσουμε, ἀκόμη κι ἂν μᾶς ἀποτρέπουν οἱ μητροπολίτες καὶ οἱ πνευματικοί μας. Ἡ ὑπακοὴ εἶναι σπουδαία ἀρετή. Ὅταν, ὅμως, πρόκειται περὶ Πίστεως κανεὶς δὲν δικαιοῦται νὰ μᾶς ἐπιβάλλει νὰ σιωπήσουμε καὶ νὰ ἀνεχτοῦμε τὴν κακοποίηση τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας. Ἡ σιωπὴ εἶναι συνενοχή. Ἐνημέρωση, λοιπόν· ἰδοὺ ἡ λέξη – κλειδί.      

        Ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2009 μέχρι σήμερα, μία ὁμάδα ἀδελφῶν ἀπὸ τὴ Βόρεια Ἑλλάδα, ἔχουμε συντάξει ἀρκετὲς δεκάδες κείμενα ποὺ παραθέτουν τὶς αἱρετικὲς οἰκουμενιστικὲς θέσεις καὶ τὴν ἀναίρεσή τους. Τὰ κείμενα αὐτὰ τὰ δημοσιεύαμε, ἀρχικά, μέ τό λογότυπο ἑνὸς συλλόγου καὶ ἐν συνέχειᾳ μέσῳ μιᾶς ἰστοσελίδας. Ἔχουν ἀναρτηθεῖ σὲ ἀρκετὰ ἱστολόγια (λ.χ. στὶς «Ἀκτίνες» καὶ τὰ «Θρησκευτικὰ») καὶ μάλιστα ἕνα ἀπ’ αὐτά τα κείμενα, ποὺ ἀφορᾶ τὴ σχέση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ τὴ Μασονία, ἔγινε τὸ πρωτοσέλιδο τῆς ἐφημερίδας «Ὀρθόδοξος Τύπος», στὶς 23-12-2011.

        Στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, ὁ πιὸ ἰσχυρὸς πυρήνας ἀντίστασης ἐναντίον αὐτῆς τῆς δαιμονικής αἵρεσης εἶναι ἡ εὐλογημένη ἄτυπη σύναξη κληρικῶν καὶ μοναχῶν ―τῆς ὁποίας ἐπί κεφαλῆς εἶναι ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός― ἡ ὁποία δημοσίευσε τὸ πατερικότατο καὶ σπουδαῖο κείμενο τῆς «ὁμολογίας Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ποὺ ὑπεγράφη ἀπὸ δεκάδες χιλιάδες χριστιανοὺς καὶ ἔκανε τὸ γύρο τοῦ κόσμου.

      Στὴν Ἑλλάδα, ἔχουν, μέχρι τώρα, κυκλοφορήσει ἀρκετὰ ἀξιόλογα ἔντυπα, ἐνημερωτικὰ γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, μὲ πιὸ πρόσφατα τὰ σπουδαῖα καὶ καλαίσθητα περιοδικὰ «Ἐν συνειδήσει» και «Άγιον Όρος». Ἡ διακίνηση αὐτῶν τῶν ἐντύπων, καθὼς κι ἐκείνων πού τακτικὰ ἐκδίδονται («Ὀρθόδοξος Τύπος», «Θεοδρομία», «Παρακαταθήκη», καὶ ἄλλα) βοήθησε, ἐνίσχυσε καὶ ἐνισχύει πολύ τούς χριστιανούς, κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, ὅλ’ αὐτὰ τὰ χρόνια. Πιστεύουμε, ὅμως, ὅτι τὰ ἔντυπα αὐτὰ ἀπευθύνονται σὲ ἀδελφοὺς πού διαθέτουν μία ἐπαρκή γραμματικὴ καὶ θεολογικὴ παιδεία· ἴσως νὰ μὴν εἶναι τὰ πλέον κατάλληλα γιὰ τὰ εὐρύτερα στρώματα τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Συνήθως, εἶναι πολυσέλιδα καὶ ἔχουν μία ἀκαδημαϊκὴ μορφή, κάτι πού δὲν τὰ καθιστὰ προσιτὰ σὲ ὅλους. Ἐκτιμοῦμε πῶς τὰ κείμενα-ντοκουμέντα πού ἀναρτώνται στὸ ἰστολόγιό μας, ὑποβοηθοῦν πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση, γιατί εἶναι ἁπλὰ καὶ εὔληπτα. Φέρνουν σὲ εὐθεία ἀντιπαράθεση τὰ λεχθέντα καὶ πραχθέντα τῶν Οἰκουμενιστῶν μὲ τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἔτσι καταδεικνύονται καλύτερα οἱ πλάνες καὶ οἱ κακοδοξίες τους σὲ χριστιανοὺς πού διαθέτουν χαμηλὴ θεολογική μόρφωση. Κατ’ ἀρχάς, κάθε σελίδα εἶναι αὐτοτελής, κάτι πού σημαίνει ὅτι καὶ μία σελίδα νὰ διαβάσει κάποιος, μπορεῖ νὰ βγάλει συμπεράσματα, ἂν βέβαια εἶναι καλοπροαίρετος.

           Ἐκτὸς αὐτῶν, μία ἰδιαιτερότητα αὐτῶν τῶν κειμένων, ποὺ πιστεύουμε ὅτι αὐξάνει πολὺ τὴ δύναμή τους, εἶναι ὅτι λείπει τὸ ὑποκειμενικὸ στοιχεῖο. Τὰ κείμενα αὐτὰ παρουσιάζουν ψυχρὴ καὶ ξερὴ ἀντιπαραβολὴ θέσεων. Τὰ συμπεράσματα καὶ ὁ σχολιασμὸς ἀφήνονται στὸν ἀναγνώστη.

        Θὰ πρέπει, ἐπίσης, νὰ διευκρινίσουμε, ὅτι, σ’ ὅλα τὰ κείμενα μας, οἱ λέξεις μέσα σὲ ἀγκύλες ( [   ] ) εἶναι δική μας προσθήκη γιὰ νὰ διευκολύνουμε τὴν κατανόηση κάποιων λόγων, χωρίς, φυσικά, νὰ ἀλλοιωθεῖ τὸ νόημα τῶν λεγομένων. Ἐπίσης, δική μας ἐπιλογὴ εἶναι καὶ ἡ ἐμφάνιση κάποιων λέξεων μὲ ἔντονα γράμματα. Αὐτὸ γίνεται γιὰ νὰ δοθεῖ ἔμφαση στὰ λόγια ἐκεῖνα.

         Τέλος, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, θὰ θέλαμε νὰ σᾶς ἐπιστήσουμε τὴν προσοχὴ σὲ δύο σοβαρὰ θέματα, ὥστε νὰ μὴ γίνουμε ὑπαίτιοι νὰ βγεῖ ἀντὶ γιὰ καλό, κακὸ καὶ πάρουμε, ὅλοι, ἁμαρτία στὸ λαιμό μας:

      Πρῶτον, τὰ κείμενα αὐτά, καθὼς καὶ κάθε ἐνημερωτικὸ ἔντυπο γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, θὰ πρέπει νὰ τὰ δίνουμε «ἀπὸ χέρι σὲ χέρι» σὲ χριστιανοὺς συνειδητοὺς καὶ ὄχι ἀδιάκριτα σὲ ὅποιον βροῦμε μπροστά μας. Ἂς ἀναλογιστοῦμε ὅτι πολλοί πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία ἐθιμοτυπικά. Ἄν, λοιπόν, ἐμεῖς προσεγγίσουμε ἕναν ἄνθρωπο ποὺ δὲν ἔχει στερεὴ πίστη καὶ τοῦ δώσουμε τέτοιο ὑλικό, τὸ πιθανότερο εἶναι νὰ τὸν σκανδαλίσουμε καὶ νὰ γίνουμε, ἴσως, ἡ αἰτία νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἐντελώς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

       Δεύτερο σοβαρὸ θέμα ἀφορᾶ τοὺς σχισματικοὺς ἀδελφούς μας, τοὺς παλαιοημερολογίτες, οἱ ὁποῖοι ἀποτειχίστηκαν ἄκαιρα καὶ ἀντικανονικὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, δημιουργώντας καινούριες Συνόδους (ἄλλο ἕνα σοβαρότατο ἀτόπημά τους). Δὲν πρέπει νὰ τοὺς δώσουμε νὰ διακινήσουν τέτοια φυλλάδια καὶ νὰ παρασύρουν τὸν κόσμο πρὸς τὸ μέρος τους, γιατί τὸ μόνο ποὺ θὰ καταφέρουμε θὰ εἶναι νὰ ὁδηγηθοῦν ψυχὲς ἀπὸ τὴ Σκύλλα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὴ Χάρυβδη τοῦ Ζηλωτισμοῦ· ἀπὸ τὴ μία πλάνη στὴν ἄλλη πλάνη.

    Ἀδελφοί, ζητοῦμε τὶς προσευχές σας καὶ εἴμαστε στὴ διάθεσή σας γιὰ ὁποιαδήποτε καλοπροαίρετη παρατήρηση, συμβουλή, κ.λ.π.

(e-mail ἐπικοινωνίας:  anti.ecumenicalism@gmail.com )

21/1/2015

Οἱ διαχειριστὲς